چه کسی

چه کسی؟ 

چه کسی حرف مرا می فهمد؟ / چه کسی درد مرا می داند؟

در پس پرده ی اشک چشمم /   چه کسی راز مرا می خواند؟

چه کسی واژه ی تنهایی را /  در دل غم زده ام می بیند؟

با سر انگشت محبت چه کسی /  قطره ی اشک مرا می چیند سال ها غیر خداوند بزرگ /

هیچ کس از غمم آگاه نبود توشه ی زندگیم در همه عمر / جز غم و غصه ی جان کاه نبود مرگ یک روز و یا یک شب سرد

/ چشم غمگین مرا می بندد شاید آنجا پس از این رنج و عذاب / سردی گور به رویم خندد